Baveći se intertekstualnom prirodom pesničkog stvaralaštva Miodraga Pavlovića, autor pokazuje kako estetska paradigma Pavlovićeve poezije plodno korespondira sa sasvim raznovrsnim kulturnim i duhovnim nasleđem, od antičke, preko biblijske hrišćanske i srpske srednjovekovne književnosti i usmenog stvaralaštva, pa do moderne i postmoderne literarture.