U zbirci pesama “Psi koji trče unazad”, mladi pesnik Marko Đorđević hrabro se obračunava sa najtežim, a opet neizbežnim temama kao što su porodični odnosi i smrt najbližih, koja se, kao i sećanja, neprekidno pojavljuje u fokusu onih koji ostaju. U neprekidnoj vrtnji vraćaju se neizbrisivi momenti od kojih se život i dalje sazdava i razgrađuje. Izbrušeni lirizam lišen patetike, nežnost sa nešto gorčine i primesama nenapadnog humora, pružaju čitaocu jedinstvani čitalački doživljaj.