Žeđ za ljubavlju

Pred nama je jedno od najranijih Mišiminih dela, roman Žeđ za ljubavlju, koji je napisao i objavio 1950. godine, godinu dana pošto ga je njegov prvi značajniji roman Ispovest maske izbacio u sam vrh japanske književnosti. Čim se pojavio, kritičari su ovaj roman opisali kao „isto tako nezdrav kao i njegove kratke priče objavljene te godine”. Glavna junakinja Ecuko, žena opsednuta potrebom da bude obožavana, gubi muža obolelog od tifusa koji je vladao u posleratnim godinama i postaje ljubavnica svog starog svekra. U isto vreme, u njoj se razvija strast prema mladom, neosetljivom seljaku Saburou. Kada se Saburo, na svoj „mutavi životinjski način”, upusti u vezu sa seljančicom sa imanja, Ecuko pocinje da pati od napada ljubomore, stanja koje joj je izgleda potrebno da bi preživela. Ona primorava Saburoa da se kasno noću sastane s njom u obližnjem voćnjaku, zbunjuje ga pitanjima o tome koga on stvarno voli i najzad ga navodi da joj se približi. Samo za trenutak ona uživa u osećanju koje izaziva njegovo teško telo polegnuto na njoj i onda pocinje da viče. Starac dolazi sa motikom u ruci i „neodlučno stoji” gledajući jedno, pa drugo…